Μία από τις γάγγραινες του τοπικού περιβαλλοντικού μας γίγνεσθαι...

''Όλες οι συμφορές των ανθρώπων προέρχονται όχι τόσο από το ότι δεν κάναμε εκείνο που θα έπρεπε να κάνουμε, αλλά από το ότι κάνουμε εκείνο που δε θα έπρεπε να κάνουμε.'' Τολστόι, Λέων Νικολάγεβιτς  (1828 - 1910).
 Και να που φτάσαμε σήμερα, τα χαλάσαμε όλα. Ο καθρέφτης της κοινωνίας μας είναι η ίδια η φύση...
Ιδού μερικά παραδείγματα :

 Παράνομες αμμοληψίες στον Πηνειό έξω από το χωριό Παραπόταμος. (Χωρίς άδεια, χωρίς μελέτη σκοπιμότητας και περιβαλλοντικών επιπτώσεων).
Έτοιμο οικοδομικό υλικό εις βάρος της φύσης και εις βάρος όλων των ανθρώπων πλην αυτών που εμπλέκονται στο έργο αυτό. Σχεδόν πάντα, οι ηθικοί αυτουργοί είναι: 
1. Ο τοπικός δήμος, που με μία απλή προσχηματική αίτηση (χωρίς να συνοδεύεται από τις απαραίτητες κατά τον νόμο μελέτες σκοπιμότητας και περιβαλλοντικών επιπτώσεων, που μάλλον υποκαθίστανται από κάποιες υπογραφές δημοτών) ζητάει έργο εκσκαφής και διευθέτησης της κοίτης για αποφυγή πλημμυρών. Αυτή είναι η εικονική σκοπιμότητα.  Η πραγματική σκοπιμότητα είναι το μαύρο χρήμα για το δήμο (συμφωνημένο ποσοστό ανά κυβικό άμμου, από τον εργολάβο εκσκαφέα προς τον δήμο για την εξασφάλιση της άδειας από την νομαρχία). Και
2. Η νομαρχία μέσω του γραφείου υδραυλικών έργων, η οποία παρέχει την άδεια για εκτέλεση του έργου εκσκαφής, χωρίς να ενδιαφέρεται για την απουσία των σχετικών καθοριστικών και απαραίτητων μελετών σκοπιμότητας και περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Γνωρίζει βέβαια και αυτή πολύ καλά ότι πρόκειται καθαρά για πέρα ως πέρα παράνομη αμμοληψία. Το γιατί από πλευράς της νομαρχίας; Ας το κρίνει ο καθένας μόνος του.
Και φυσικά ο δράστης του εγκλήματος είναι ο εργολάβος / λαθρέμπορος και οι μπουλντόζες του, σίγουρα παιδί του συστήματος / κλίκας, που κερδοσκοπεί ασύστολα και παράνομα εις βάρος του ποτάμιου οικοσυστήματος και κατά συνέπεια όλων ημών. 
Το άμεσο θύμα; Το ποτάμι και το φυσικό του περιβάλλον. Το αμέσως επόμενο θύμα; Όλοι εμείς, γνώστες και μη!
Για να έχουν πρόσβαση τα μηχανήματα στην κοίτη του ποταμού, συνήθως ανοίγουν έναν δρόμο κόβοντας δέντρα, ή είναι ήδη κομμένα από τους άπληστους ιδιοκτήτες παραποτάμιων αγρών στην προσπάθειά τους να μεγαλώσουν το χωράφι τους φτάνοντας το κυριολεκτικά στο χείλος του ποταμού (δείτε το εν λόγω φαινόμενο στην φώτο). Η παραποτάμια ζώνη, η οποία πρέπει να είναι δεντρόφυτη σε βάθος τουλάχιστον 10 - 15 μέτρων (αυτό ισχύει πλέον σε σχετικά λίγα σημεία σε όλο το μήκος του δέλτα του Πηνειού) και η οποία ανήκει βάσει νόμου στο δημόσιο, κανονικά πρέπει να προστατεύεται διατηρώντας την δενδροφυία στο δυνατό ακέραιο, για την υποστήριξη του βιότοπου (πουλιά), την αισθητική του χώρου και την συγκράτηση του εδάφους από την διαβρωτική ενέργεια του νερού.  Ποιος όμως θα εφαρμόσει τους κανονισμούς προστασίας; Υπάρχει έλεγχος για την προστασία του περιβάλλοντος; Είχε ανασυσταθεί η περίφημη αγροφυλακή. Οι προσληφθέντες πολλοί! Σάπιζαν όμως στα γραφεία, ανεκπαίδευτοι και άσχετοι με το περιβαλλοντικό θέμα. Πληρώνονταν όμως κανονικά... Εμείς από την άλλη ως πολίτες, ενδιαφερόμενοι για το κακό που συντελούνταν μπροστά στα μάτια μας, δεν ξέραμε που να απευθυνθούμε. Ποια πόρτα να χτυπήσουμε. Εν τω μεταξύ, στα "αρμόδια" γραφεία και υπηρεσίες, οι τρομεροί "ελεγκτικοί μηχανισμοί" συνεχίζουν δυστυχώς να ξύνονται. Σ' αυτή την χώρα προς το παρόν τουλάχιστον, δεν υφίσταται ούτε καν στοιχειωδώς αυτό που θα αποκαλούσαμε περιβαλλοντικό σχεδιασμό και προστασία του περιβάλλοντος. Το έγκλημα συντελείται μπροστά στα μάτια μας και ελάχιστοι το βλέπουν και μάλιστα οι πλέον "αναρμόδιοι". Τι πράγμα και αυτό!..Οι ίδιες οι κρατικές υπηρεσίες τελικά, όχι μόνο αδιαφορούν, αλλά πολλές φορές συνηγορούν στην παρανομία και περιβαλλοντική καταστροφή του ποταμού και γενικότερα. Βέβαια να πούμε και του "στραβού το δίκιο". Ελλείψει μίας σοβαρής περιβαλλοντικής πολιτικής και αυστηρής εφαρμογής της περιβαλλοντικής νομοθεσίας από πλευράς της πολιτείας, έρχεται να δέσει και η έλλειψη περιβαλλοντικής παιδείας και ευαισθησίας από πλευράς μεγάλης μερίδας του ελληνικού κοινού, με τα γνωστά αποτελέσματα... 


Όταν αφαιρείται η άμμος από κάποιο σημείο του ποταμού, αφαιρείται ένα σημαντικό κομμάτι ζωτικής σημασίας για τον ''μικρόκοσμο'' ενός ποταμού. Τα ύδατα του ποταμού θολώνουν όταν τα σκαπτικά αφαιρούν την άμμο με αποτέλεσμα πολλά από τα ψάρια να μην μπορούν να επιβιώσουν. Και δεν είναι μόνο αυτό, επεμβαίνουν και στις φυσικές νησίδες οι οποίες  χάνονται οριστικά από τον χάρτη,  για να έχουν κάποιοι κύριοι ''τζάμπα'' οικοδομικό υλικό. Πολλές φορές δεν τους ενδιαφέρει αν το σημείο προστατεύεται από κάποια συνθήκη ramsar ή από natura 2000. Αλλά και να μην προστατεύεται ένα μέρος του ποταμού από κάποια ειδική συνθήκη, ο νόμος για την κοίτη του ποταμού είναι ρητός και αυστηρός. Απαγορεύεται να πάρεις έστω και ένα βότσαλο χωρίς ανάλογη άδεια, η οποία για να δοθεί, πρέπει να στοιχειοθετείται με εμπεριστατωμένη μελέτη σκοπιμότητας και περιβαλλοντικών επιπτώσεων. 

Οι αμμοληψία είναι από τις χειρότερες επεμβάσεις σε ένα ποτάμι. Γι' αυτό σαν ευαισθητοποιημένοι πολίτες και σκεπτόμενοι άνθρωποι οφείλουμε να κάνουμε ότι μπορούμε να μη συμβαίνει αυτό. 
Ποια είναι τα βήματα ενεργειών που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε εάν ενδιαφερόμαστε για το συγκεκριμένο θέμα;  Χαρτογολγοθάς και κυκεώνας αιτήσεων για μελέτες και θεσμικό ξετίναγμα είναι η απάντηση. Ακούγεται δύσκολο. Είναι όμως ένας πολύ καλός δρόμος για την πλευρά των πολιτών, με πολύ μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας. Και όσο περισσότεροι και ενεργοί είμαστε, τόσο τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα! Πρέπει να καταλάβουν ότι ό κόσμος ξυπνάει, και για να προστατέψει το σπίτι του, θα τους κυνηγήσει ανελέητα. Θα αναφερθούμε σ' αυτά προς ενημέρωση στο άμεσο μέλλον καθώς και στους αγώνες που κάναμε μέχρι τώρα στο θέμα των παράνομων αμμοληψιών με λεπτομέρειες στοιχεία και αποτελέσματα. Έπεται αμμοληψιών συνέχεια...